Псалтыр, псальма 106
- Алілуя. Слаўце Госпада, бо Ён добры, бо навечна ласка Ягоная.
- Хто выкажа магутнасьць Госпада, хто абвесьціць усю славу Ягоную?
- Дабрашчасныя — хто трымаецца права, хто чыніць па праўдзе ва ўсякі час!
- Спамяні пра мяне, Госпадзе, у зычлівасьці да народу Твайго; наведай мяне ратаваньнем Тваім,
- каб угледзеў я дабрадзенства выбранцаў Тваіх, каб радаваўся я радасьцю народу Твайго, каб хваліўся я спадчынаю Тваёю.
- Зграшылі мы з бацькамі нашымі, учынілі бяспраўе, скрывілі праўду.
- Бацькі нашыя ў Егіпце не зразумелі цудаў Тваіх, не памяталі безьлічы міласьцяў Тваіх і ўзбунтаваліся каля мора, Чэрмнага мора.
- Але Ён уратаваў іх дзеля імя Свайго, каб паказаць магутнасьць Сваю.
- Грозна прамовіў мору Чэрмнаму, і яно высахла; і правёў іх прадоньнем, як па сухім;
- і ўратаваў іх ад рукі ненавісьніка і выбавіў іх ад рукі ворага.
- Воды накрылі ворагаў іхніх; ніводнага зь іх не засталося.
- І паверылі яны словам Ягоным, і пасьпявалі славу Яму.
- Але неўзабаве забылі дзеі Ягоныя, не дачакаліся Ягонага пажаданьня:
- і загарэліся ў пустыні пажадай, і спакусілі Бога ў бязьлюднай.
- І Ён выканаў іхнюю просьбу, але паслаў на іх душы пошасьць.
- І пазайздросьцілі ў табары Майсею і Аарону, сьвятому Гасподняму.
- Раскалолася зямля, і паглынула Датана, і накрыла Ааронавую зборню.
- І загарэўся вагонь на зборні іхняй, полымя папаліла бязбожных.
- Зрабілі цяля каля Харыва, і пакланіліся ідалу;
- і памянялі славу сваю на выяву вала, які есьць траву.
- Забыліся Бога, Збаўцу свайго, Які велічнае ў Егіпце ўчыніў,
- дзівоснае ў зямлі Хамавай, страшэннае каля Чэрмнага мора.
- І хацеў вынішчыць іх, калі б Майсей, выбранец Ягоны, ня стаў прад Ім у расколіне, каб адвесьці ятру Ягоную, не пагубіць іх.
- І пагардзілі яны зямлёю жаданаю, ня верылі слову Ягонаму;
- і наракалі ў палатках сваіх, ня слухаліся голасу Гасподняга.
- І падняў Ён руку Сваю на іх, каб зубожыць іх у пустыні,
- і зубожыць іхні род сярод народаў і расьсеяць іх па зямлі.
- Яны прыляпіліся да Ваалфэгора, і елі ахвяры бяздушным,
- і разгневалі Бога сваімі ўчынкамі, і напала пошасьць на іх.
- І паўстаў Фінээс, і ўчыніў суд, — і спынілася пошасьць
- І залічана гэта яму ў праведнасьць на векі вечныя з роду ў род.
- І ўгневалі Бога каля водаў Мэрывы, і Майсей пацярпеў за іх,
- бо засмуцілі яны дух ягоны, і ён паграшыў вуснамі сваімі.
- Ня вынішчылі народаў, пра якія сказаў ім Гасподзь;
- а зьмяшаліся зь язычнікамі, і навучыліся дзеяў іхніх;
- служылі ідалам іхнім, якія былі ім сеткаю,
- і прыносілі сыноў сваіх і дачок сваіх у ахвяру дэманам;
- пралівалі кроў бязьвінную, кроў сыноў сваіх і дочак сваіх, якіх прыносілі ў ахвяру ідалам Ханаанскім, — і зьнячысьцілася зямля крывёю;
- зьнячышчалі сябе дзеямі сваімі і распусьнічалі ўчынкамі сваімі.
- І запалаў гнеў Гасподні на народ Ягоны, і пагрэбаваў Ён спадчынай Сваёю
- і перадаў іх у рукі язычнікам, і ненавісьнікі іх завалодалі імі.
- Ворагі іхнія ўціскалі іх, і яны ўпакорваліся пад рукою іхняю.
- Шмат разоў Ён іх вызваляў; а яны немарасьціліся прад Ім, і прыніжаліся за беззаконьне сваё.
- Але Ён зважаў на іх смутак, калі чуў іхнія енкі,
- і прыгадваў запавет Свой зь імі, і раскайваўся ў многіх міласьцях Сваіх,
- і абуджаў спагаду да іх ва ўсіх, хто іх браў у палон.
- Ратуй нас, Госпадзе, Божа наш, зьбяры нас спаміж народаў, каб мы славілі сьвятое імя Тваё, хваліліся Тваёю славаю.
- Дабраславёны Гасподзь, Бог Ізраілеў, спрадвеку і навечна! І хай скажа ўвесь народ: амін! Алілуя!
|
Выбор перевода и языка
|