Псалтыр, псальма 74
- Вучэньне Асафава. Навошта, Божа, назаўсёды Ты нас адкінуў? распаліўся Твой гнеў на авечак пашаў Тваіх?
- Успомні пра збор Твой, які Ты прыдбаў здавён, пра племя спадчыны Тваёй, якое Ты адкупіў, — пра гэту гару Сіён, на якой Ты пасяліўся.
- Падымі Твае ногі да вечных руінаў: усё вораг разбурыў у сьвятыні.
- Рыкаюць ворагі Твае сярод сходаў Тваіх, паставілі знакі свае замест нашых азнакаў;
- выдавалі сябе падобнымі на таго, хто падымаў сякеру на перавітае вецьце дрэва;
- і сёньня ўсе рэзьбы ў ім адным разам разьбілі яны сякерамі і бярдышамі;
- сьвятыню Тваю на вагонь аддалі, сялібу Твайго імя дашчэнту заплямілі;
- сказалі ў сэрцы сваім: «зруйнуем іх зусім!» — і спалілі ўсе мясьціны Божых сходаў на зямлі.
- Азнакаў нашых мы ня бачым, няма больш прарока, і няма з намі таго, хто ведаў бы, дакуль гэта будзе.
- Дакуль, Божа, вораг зьдзек чыніць будзе? ці вечна будзе агуднік імя Тваё ганіць?
- Навошта ўхіляеш руку Тваю і правіцу Тваю? Зь сярэдзіны ўлоньня Твайго іх панішчы.
- Божа, Цару мой адвеку, Ты чыніш ратаваньне пасярод зямлі!
- Ты разьдзяліў сілаю Тваёю мора, Ты патрушчыў галовы зьмеям на водах;
- Ты струшчыў галаву левіяфану, аддаў яго на ежу народу ў пустыні.
- Ты выкрасаў паток і крыніцу, Ты высушыў рэкі вялікія.
- Твой дзень і Твая ноч; падрыхтаваў Ты сьвяцілы і сонца;
- Ты правёў усе межы зямлі, лета і зіму Ты ўтварыў.
- Прыгадай жа: вораг Госпада зьневажае, і неразумныя людзі ганяць імя Тваё.
- Не аддай зьвярам душы Тваёй галубіцы; сходаў убогіх Тваіх не забудзь назаўсёды.
- Дагледзь запавет Твой, бо цямноты зямлі поўныя жытлішчамі гвалту.
- Хай ня вернецца прыгнечаны ў сораме; гаротны і ўбогі хай славяць імя Тваё.
- Паўстань, Божа, абарані дзеі Твае, успомні штодзённае зьневажаньне Цябе неразумнымі;
- не забудзь крыкаў ворагаў Тваіх; шум паўсталых супроць Цябе ўвесь час падымаецца.
|
Выбор перевода и языка
|