Псалтыр, псальма 109
- Кіроўцу хору. Псальма Давідава. Божа хвалы маёй! не прамаўчы,
- бо разьзявіліся на мяне вусны бязбожныя і вусны падступныя;
- адусюль атачылі мяне словамі нянавісьці, узбройваюць супраць мяне бяз прычыны;
- за любоў маю ваююць супраць мяне; а я малюся;
- аддаюць мне злом за дабро, за любоў маю — нянавісьцю.
- Пастаў над імі бязбожнага, і д'ябал хай стане праваруч яго.
- Калі будзе судзіцца, хай будзе вінаваты, і малітва ягоная няхай стане грэхам;
- хай дні ягоныя будуць кароткія, і пасад ягоны іншы хай прыймае;
- дзеці ягоныя няхай будуць сіротамі, а жонка ягоная — удавою;
- хай бадзяюцца дзеці ягоныя і жабруюць, і просяць хлеба з руінаў сваіх;
- хай захопіць ліхвяр усё, што ёсьць у яго, хай другія захопяць працу ягоную;
- хай ніхто яму не паспагадае; хай ніхто ня зьлітуецца зь сіротаў ягоных;
- хай будуць нашчадкі ягоныя на пагібель, і хай забудзецца іхняе імя ў наступным родзе;
- хай згадаецца прад Госпадам беззаконьне бацькоў ягоных, і грэх маці ягонай хай не загладзіцца;
- хай будуць заўсёды яны ў вачах Госпада, і хай вынішчыць Ён на зямлі пра іх памяць
- за тое, што ён ня думаў пра літасьць, а гнаў чалавека беднага і ўбогага і зламанага сэрцам, каб забіць яго;
- палюбіў праклён, і праклён спадобіць яго; не захацеў дабраславеньня, яно ад яго і адыдзе;
- хай у пракляцьце апранецца, быццам у рызу, і хай увойдзе яно, як вада, у нутробу ягоную і, як алей, у косткі ягоныя;
- хай будзе яно яму, нібы вопратка, у якую ён апранецца, і як пояс, якім заўсёды перапаясваецца.
- Такая аддача ад Госпада ворагам маім і тым, што ліхасловяць душу маю!
- Са мною, Госпадзе, Госпадзе, чыні дзеля імя Твайго, бо добрая міласьць Твая; уратуй мяне,
- бо я бедны і ўбогі, і сэрца маё паранена ўва мне.
- Я зьнікаю, быццам цень, калі хіліцца дзень, гоняць мяне, як саранчу.
- Калені мае зьнемаглі ад посту, і цела маё засталося бяз тлушчу.
- Я зрабіўся для іх пасьмешышчам; убачыўшы мяне, галовамі круцяць.
- Памажы мне, Госпадзе, Божа мой; уратуй мяне з ласкі Тваёй,
- хай уведаюць, што гэта Твая рука, і што Ты, Госпадзе, учыніў гэта.
- Яны праклінаюць, а Ты дабраславі; яны паўстаюць, але няхай будуць пасаромленыя; а раб Твой хай радуецца.
- Хай апрануцца праціўнікі мае ў ганьбу і, як вопраткаю, хай накрыюцца сорамам сваім.
- І я голасна буду вуснамі сваімі славіць Госпада і сярод мноства Яго праслаўляць:
- бо Ён стаіць праваруч беднага, каб ратаваць яго ад судзьдзяў душы ягонай.
|
Выбор перевода и языка
|