Псалтыр, псальма 22
- Кіроўцу хору. На золку. Псальма Давідава.
- Божа мой! Божа мой! нашто Ты пакінуў мяне? Далёкія словы крыку майго ад ратунку майго.
- Божа мой! я клічу ўдзень — і Ты не аказваешся, уначы — і няма мне супакаеньня.
- Але Ты, Сьвяты, жывеш сярод пахвалаў Ізраіля.
- На Цябе спадзяваліся нашы бацькі; спадзяваліся, і Ты вызваляў іх,
- да Цябе заклікалі яны, і былі ратаваныя; на Цябе спадзяваліся, і ня былі пасаромленыя.
- А я чарвяк, а не чалавек, зьнявага ў людзей і пагарда ў народзе.
- Усе, хто бачыць мяне, клянуць мяне; кажуць вуснамі, галавою ківаюць:
- «ён спадзяваўся на Госпада; хай вызваліць яго, хай уратуе, калі ён даспадобы Яму».
- Але Ты вывеў мяне з улоньня матчынага; уклаў у мяне надзею каля грудзей маці маёй.
- Табе я даручаны ад нараджэньня; ад улоньня маці маёй Ты — мой Бог.
- Не адыходзь ад мяне, бо блізіцца скруха, а памочніка няма.
- Многа цялят абступілі мяне, тлустыя Васанскія акружылі мяне;
- разьзявілі пашчу сваю на мяне, як леў, які прагне здабычы і рыкае.
- Я разьліўся, нібы вада; усе косткі мае рассыпаліся; сэрца маё, быццам воск, зрабілася, растала ў нутрыне маёй.
- Моц мая высахла, як чарапок; язык мой прыліп да гартані маёй, і Ты зьвёў мяне ў пыл сьмяротны.
- Бо сабакі мяне атачылі, хэўра злыдняў мяне абступіла, прабілі рукі мае і ногі мае;
- можна было палічыць усе косткі мае, а яны дзівяцца, робяць зь мяне відовішча,
- дзеляць рызы мае між сабою; і за адзежу маю кідаюць жэрабя.
- Але Ты, Госпадзе, не адыходзь ад мяне; сіла мая! пасьпяшайся мне на дапамогу;
- душу маю аслані ад меча і ад сабак самотную маю;
- уратуй мяне ад ільвінае пашчы і ад рагоў аднарогаў, пачуўшы, выратуй мяне.
- Буду абвяшчаць імя Тваё братам маім, славіць буду Цябе на сходзе.
- Вы, што баіцеся Госпада! Усхвалеце Яго. Увесь род Якаваў! праславі Яго. Хай баіцца Яго ўвесь род Ізраілеў!
- Бо Ён не пагрэбаваў скрухаю спрагненага і не адцураўся яе, і ня ўхіліў ад яго аблічча Свайго, а пачуў яго, калі той паклікаў Яго.
- Табе хвала мая на сходзе вялікім; спраўджу свае абяцаньні перад тымі, хто баіцца Яго.
- Хай ядуць бедныя і насычаюцца; хай уславяць Госпада тыя, што шукаюць Яго; хай жывуць сэрцы вашыя векапомна!
- Схамянуцца і да Госпада вернуцца ўсе канцы зямлі, і схіляцца прад Табою ўсе плямёны язычнікаў,
- бо Гасподняе ёсьць царства, і Ён — Уладар над народамі.
- Будуць есьці і пакланяцца ўсе сытыя на зямлі; схіляцца прад Ім усе, што сыходзяць у тло і ня могуць захаваць жыцьця свайго.
- І нашчадкі служыцьмуць Яму, і будуць звацца Гасподнімі вечна,
- прыйдуць і абвяшчацьмуць праўду Ягоную людзям, якія народзяцца, якіх стварыў Гасподзь.
|
Выбор перевода и языка
|