 Ёв, разьдзел 10
- Абрыдла душы маёй жыцьцё маё: аддамся журбоце маёй; гаварыцьму ў гароце душы маёй.
- Скажу Богу: не вінаваці мяне; абвясьці мне, за што Ты са мною змагаешся?
- Ці добра Табе, што Ты прыгнятаеш, што пагарджаеш дзеяй рук Тваіх, а на раду бязбожных пасылаеш сьвятло?
- Хіба ў Цябе цялесныя вочы, і Ты глядзіш, як глядзіць чалавек?
- Хіба дні Твае, як дні ў чалавека, альбо леты Твае, як дні ў мужчыны,
- што Ты шукаеш заганы ўва мне і дапытваешся грэху ўва мне,
- хоць ведаеш, што я не беззаконьнік, і што няма каму выбавіць мяне ад рукі Тваёй?
- Твае рукі працавалі над мною і ўтварылі ўсяго мяне цалкам, — і Ты губіш мяне?
- Успомні, што Ты, як гліну, урабіў мяне, і ў пыл ператвараеш мяне?
- Ці ня Ты выліў мяне, як малако, і, як тварог, згусьціў мяне,
- скураю і плоцьцю апрануў мяне, косткамі і жыламі змацаваў мяне,
- жыцьцё і мілату падарыў мне, і клопат Твой ахоўваў дух мой?
- Але і тое хаваў Ты ў сэрцы Сваім, — ведаю, што гэта было ў Цябе, —
- што калі я зграшу, Ты заўважыш і не пакінеш грэху майго без пакараньня.
- Калі я вінаваты, гора мне! калі і мая праўда, дык не адважуся падняць галавы маёй. Я сыты прыніжэньнем; паглядзі на гора маё:
- яно павялічваецца. Ты гонішся за мною, як леў, і зноў нападаеш на мяне і дзівосным з'яўляешся мне.
- Выводзіш новых сьведкаў Тваіх супроць мяне; узмацняеш гнеў Твой на мяне; і беды, адны за аднымі, паўстаюць супроць мяне.
- І навошта Ты вывеў мяне з чэрава? хай бы я памёр, калі яшчэ нічыё вока ня бачыла мяне;
- хай бы я, як нябылы, з чэрава перанесены быў у магілу!
- Ці не кароткія дні мае? Пакінь, адступіся ад мяне, каб я крыху падбадзёрыўся,
- перш чым адыду, — і ўжо не вярнуся, — у край цемры і ценю сьмяротнага,
- у край змроку, які ёсьць змрок ценю сьмяротнага, дзе няма ладу, дзе цёмна, як сама цемра.
|
Выбор перевода и языка
|
Біблія