 Ёв, разьдзел 17
- Дыханьне маё аслабла; дні мае згасаюць; магілы перад мною.
- Калі б не пакепнікі іхнія, дык і ў спрэчках іхніх вока маё заставалася б спакойнае.
- Заступіся, паручыся Сам за мяне прад Сабою! інакш хто паручыцца за мяне?
- Бо Ты зачыніў сэрца іхняе ад разуменьня, і таму не даеш перамагчы ім.
- Хто асуджае сяброў сваіх на здабычу, у дзяцей таго вочы растануць.
- Ён зрабіў мяне прыпавесьцю ў народа і пасьмешышчам у яго.
- Замглілася ад гароты вока маё, і ўсе чэлесы мае, як цень.
- Моцна зьдзівяцца з гэтага праведныя, і невінаваты абурыцца з крывадушніка.
- Але праведны будзе моцна трымацца шляху свайго, і чысты рукамі будзе болей і болей мацавацца.
- Выступайце, усе вы, і падыдзеце; не знайду я мудрага сярод вас.
- Дні мае прайшлі; думы мае — здабытак сэрца майго — разьбітыя.
- А яны ноч хочуць ператварыць у дзень, сьвятло наблізіць да твару цемры.
- Калі б я і пачаў чакаць, дык апраметная дом мой; у цемры пасьцялю я пасьцель сваю;
- магіле скажу: ты за бацьку мне, чарвяку: ты маці мая і сястра мая.
- Дзе ж пасьля гэтага надзея мая? і чаканае мною хто пабачыць?
- У апраметную сыдзе яна і будзе спачываць са мною ў пыле.
|
Выбор перевода и языка
|
Біблія