1. І адказваў Ёў і сказаў:
  2. выслухайце ўважліва слова маё, і гэта будзе мне суцяшэньнем ад вас.
  3. Патрывайце мяне, і я буду гаварыць; а пасьля таго, як пагавару, насьміхайцеся.
  4. Хіба да чалавека слова маё? як жа мне і не маладушнічаць?
  5. Паглядзеце на мяне і жахнецеся, і пакладзеце палец на вусны.
  6. Як толькі я згадаю, — уздрыгваю, і трымценьне абдымае цела маё.
  7. Чаму беззаконныя жывуць, дасягаюць старасьці, ды і сілаю моцныя?
  8. Дзеці іхнія зь імі перад абліччам ў іх, і ўнукі іхнія перад вачыма ў іх.
  9. Дамы іхнія ўбясьпечаны ад страху, і няма жазла Божага на іх.
  10. Бык іхні апладняе і ня выкідае, карова іхняя зачынае, і ня скідае.
  11. Як статак, выпускаюць яны малечу сваю, і дзеці іхнія скачуць.
  12. Усклікаюць пад тымпан і цытру і весяляцца пад жалейку;
  13. бавяць дні свае ў шчасьці і імгненна сыходзяць у апраметную.
  14. А тым часам яны кажуць Богу: адыдзі ад нас, ня хочам мы ведаць шляхоў Тваіх!
  15. што нам Усеўладны, каб слугаваць Яму? і якая карысьць хінуцца да Яго?
  16. Бачыш, шчасьце іхняе не ад іхніх рук. — Парада бязбожных, будзь далёкая ад мяне!
  17. Ці часта тухне сьвяцільня ў беззаконных, і нападае на іх бяда, і Ён дае ім на долю пакуты ў гневе Сваім?
  18. Яны павінны быць, як саломінка перад ветрам, і як мякіна, якую нясе віхура.
  19. Скажаш: Бог ашчаджае дзецям ягоным няшчасьце ягонае. — Хай аддасьць ён яму самому, каб ён гэта ведаў.
  20. Хай яго вочы ўбачаць няшчасьце ягонае, і хай ён сам п'е ад гневу ‹сеўладнага.
  21. Бо які яму клопат да дому свайго пасьля яго, калі лік месяцаў ягоных скончыцца?
  22. Але ці Бога вучыць мудрасьці, калі Ён судзіць і вышніх?
  23. Адзін памірае ў самай поўніцы сілы сваёй, цалкам спакойны і мірны;
  24. нутроба ягоная поўная тлушчу, і косткі ягоныя напоены мозакам.
  25. А другі памірае з душою засмучанаю, не зазнаўшы дабра.
  26. І яны разам будуць ляжаць у пыле, і чэрві пакрыюць іх.
  27. Ведаю я вашыя думкі і ўлоўкі, якія вы супраць мяне плецяце.
  28. Вы скажаце: дзе дом князя, і дзе намёт, у якім жылі беззаконныя?
  29. Хіба вы ня пыталіся ў вандроўнікаў і не знаёмыя зь іхнімі назіраньнямі,
  30. што ў дзень пагібелі літаваны бывае злодзей, у дзень гневу адводзіцца ўбок?
  31. Хто паставіць яму перад аблічча ягонае шлях ягоны, і хто аддасьць яму за тое, што ён учыняў?
  32. Яго праводзяць да магілы і на яго магіле ставяць варту.
  33. Салодкія яму камлыгі даліны, і за ім ідзе натоўп людзей, а тым, што ідуць перад ім, ліку няма.
  34. Як жа вы хочаце суцяшаць мяне пустым? У вашых адказах застаецца толькі мана.

Постоянная ссылка на эту страницу old.bibleonline.ru/bible/bel/18/21/.

Выбор перевода и языка



© Библия Онлайн, 2003-2024
Перейти на новую версию сайта.