Псалтыр, псальма 73
- Псальма Асафава. Які добры Бог да Ізраіля, да чыстых сэрцам!
- А я — ледзь ногі мае не пахіснуліся, ледзь падэшвы мае не пакаўзнуліся, —
- я быў ліхім пазайздросьціў, як пабачыў дабрадзенства бязбожных,
- бо няма ім цярпеньняў да самае сьмерці, і сіла моцная ў іх;
- на працы людзкой іх няма, і разам зь людзьмі яны ўціску ня знаюць.
- Вось таму іхняя пыха, як нашыйнік, абклала іх, і дзёрзкасьць, як убор, аблягае іх;
- вылазяць ім вочы ад тлушчу, жаданьні ў сэрцы іхнім варушацца,
- сьмяюцца яны з усяго; зласьліва паклёпы наводзяць; ганарыста гавораць;
- вусны свае ўзносяць да неба, — а іхні язык па зямлі валачэцца.
- Таму туды ж зьвяртаецца народ ягоны, і п'юць ваду поўнаю чараю
- і кажуць: «як уведае Бог? і ці мае Ўсявышні веданьне?»
- І вось гэтыя грэшнікі песьцяцца на гэтым сьвеце і памнажаюць багацьце.
- І сказаў я: ці ж не дарма ачышчаў я сэрца маё і ў нянавісьці абмываў мае рукі,
- і ўвесь дзень я цярплю ўдары, і кожнае раніцы кару прымаю?
- Калі б я сказаў: буду так разважаць, як яны, — дык здрадзіў бы роду сыноў Тваіх.
- І задумаўся я, як зразумець гэта; але цяжка яно ў вачах маіх,
- пакуль не ўвайшоў я ў сьвятыню Божую, і не зразумеў іхняга канца.
- Так! на коўзкіх шляхах паставіў Ты іх, і скідаеш іх у прорвішчы.
- Як зьнянацку яны ўвайшлі ў спусташэньне, згінулі, зьніклі ад жахаў!
- Як сном пасьля абуджэньня, так Ты, Госпадзе, іх разбудзіўшы, зьнішчыш іхнія мроі.
- Калі кіпела сэрца маё і трымцела нутрына мая,
- быў я тады неразумны, нічога ня цяміў; як быдла быў я прад Табою.
- Але заўжды я з Табою; Ты трымаеш мяне за правую руку:
- Ты вядзеш мяне паводле радаў Тваіх, і потым у славу прымаеш мяне.
- Хто мне на небе? і з Табою нічога не хачу на зямлі.
- Зьнемагае цела маё і сэрца маё; Бог — цьвярдыня сэрца майго і частка мая навечна,
- бо вось гінуць усе, хто збочвае ад Цябе; Ты нішчыш кожнага, хто ад Цябе адступаецца.
- А мне добра набліжацца да Бога! На Госпада Бога паклаў я надзею маю, каб абвяшчаць усе дзеі Твае!
|
Выбор перевода и языка
|