 Псалтыр, псальма 141
- Госпадзе! да Цябе заклікаю; пасьпяшайся да мяне, уваж голасу маленьня майго, калі клічу Цябе.
- Хай пойдзе малітва мая, як фіміям, да аблічча Твайго, уздыманьне рук маіх — як ахвяра вячэрняя.
- Пакладзі, Госпадзе, ахову на вусны мае, і аслані дзьверы вуснаў маіх;
- ня дай нахіліцца сэрцу майму да словаў падступных, і на перапросіны дзеяў грахоўных і людзей, што беззаконьне ўчыняюць, і хай не скаштую я іхніх прысмакаў.
- Хай карае мяне праведнік: гэта — міласьць; хай выкрывае мяне: гэта — найлепшы алей, які не пашкодзіць галаве маёй; а малітвы мае — супраць зладзействаў іхніх.
- іхнія правадыры рассыпаліся па скалах, і чуюць, што словы мае лагодныя.
- Быццам зямлю расьсякаюць і трушчаць нас; сыплюцца косткі нашыя ў шчэлепы апраметнай.
- Але да Цябе, Госпадзе, Госпадзе, вочы мае; на Цябе спадзяюся, не адкінь душы маёй!
- Ахавай мяне ад пастак, пастаўленых на мяне, ад цянётаў беззаконцаў.
- Хай трапяць бязбожнікі ў сеткі свае, а я перайду.
|
Выбор перевода и языка
|
Біблія