 Выслоўі, разьдзел 20
- Віно — глумлівае, сікера — шалёная; і кожны, хто захапляецца імі, неразумны.
- Пагроза царовая — нібы рык ільва: хто дражніць яго, той грэшыць супроць самога сябе.
- Гонар чалавеку — ухіліцца ад свары; а хто любіць сварыцца — неразумны.
- Гультай зімою не арэ; жабруе летам — і няма нічога.
- Помыслы ў сэрцы ў чалавека — глыбокія воды, але чалавек разумны вычэрпвае іх.
- Многія хваляць чалавека за мілажальнасьць, а хто знойдзе чалавека надзейнага?
- Праведнік ходзіць у сваёй беспахібнасьці: шчасныя дзеці ягоныя пасьля яго!
- Цар, які сядзіць на троне правасудзьдзя, разганяе вачыма сваімі ўсё ліхое.
- Хто можа сказаць: «я ачысьціў сэрца сваё, я чысты ад грэху майго?»
- Дваякія шалі, дваякая мера, і тое і другое — агідныя Госпаду.
- Можна пазнаць нават падлетка па занятках ягоных: ці чыстыя і ці правільныя ўчынкі ягоныя?
- Вуха, якое чуе, і вока, якое бачыць — і тое і другое стварыў Гасподзь.
- Ня любі спаць, каб табе не зьбяднець; расплюшчы вочы твае, і будзеш удосыць есьці хлеб.
- «Дрэнна, дрэнна», кажа пакупнік; а як адыдзе — хваліцца.
- Ёсьць золата і шмат жэмчугу, але найкаштоўнейшы посуд — вусны разумныя.
- Вазьмі вопратку ягоную, бо ён паручыўся за чужога; за незнаёмага вазьмі зь яго заклад.
- Салодкі чалавеку хлеб, набыты няпраўдаю; але пасьля — рот ягоны пяском напоўніцца.
- Намеры набываюць пэўнасьць праз нараду, і пасьля нарады вядзі вайну.
- Хто абгаворвае, той раскрывае таямніцы, і хто шырока разьзяўляе рот, з тым не вадзіся.
- Хто ліхасловіць бацьку свайго і сваю маці, таго сьветач патухне сярод глыбокае цемры.
- Спадчына, сьпешна захопленая напачатку, ня будзе дабраславёная пазьней.
- Не кажы: «я адплачу табе за зло»; даверся Госпаду, і Ён ахавае цябе.
- Агідныя Госпаду — дваякія гіры, і дваякія шалі — не дабро.
- Ад Госпада кіруюцца крокі чалавека; а чалавеку як зьведаць дарогу сваю?
- Сетка чалавеку — неадумна даваць зарок, і пасьля зароку — абдумваць.
- Мудры цар расьцярушыць бязбожных і паверне на іх кола.
- Сьветач Гасподні — дух чалавека, які вывярае ўсе глыбіні сэрца.
- Ласка і праўда ахоўваюць цара, і на ласцы ён трымае свой трон.
- Слава юнакоў — сіла іхняя, а акраса старых — сівізна.
- Раны ад удараў — лечаць ад зла, і ўдары, якія пранікаюць усярэдзіну чэрава.
|
Выбор перевода и языка
|
Біблія