 Выслоўі, разьдзел 14
- Мудрая жонка ўладкуе свой дом, а неразумная разбурыць яго сваімі рукамі.
- Хто ідзе простаю дарогаю, баіцца Госпада; а чые дарогі крывыя, той ня дбае пра Яго.
- У вуснах у немысьля — біч на яго ганарыстасьць; а вусны мудрых ахоўваюць самыя сябе.
- Дзе няма валоў, там — ясьлі пустыя; а багата ж прыбытку ад сілы валоў.
- Верны сьведка ня хлусіць, а ілжу пашырае сьведка ілжывы.
- Распусны шукае мудрасьці і не знаходзіць; а разумны лёгка набывае веды.
- Адыдзі ад чалавека пустога, у якога ты ня бачыш разумных вуснаў.
- Мудрасьць разумнага — што ён зважае на дарогу сваю, а дурасьць немысьляў — толькі ашука.
- Неразумныя сьмяюцца з грэху, а сярод праведных — Божая мілата.
- Сэрца ведае горыч сваю, і чужынец ня дзеліць радасьці ягонай.
- Дом беззаконных зруйнуецца, а жытлішча праведных расьцьвіце.
- Ёсьць шляхі, якія здаюцца чалавеку простымі; але канец іх — шлях сьмерці.
- І ад сьмеху часам баліць сэрца, і канцом радасьці бывае смутак.
- Чалавек з разбэшчаным сэрцам насыціцца ад дарог сваіх, і добры — ад сваіх.
- Немысель верыць кожнаму слову, а разумны зважае на крокі свае.
- Мудры баіцца і ўнікае зла, а неразумны раздражнёны і саманадзейны.
- Запальчывы можа ўчыніць глупства; а чалавек, які наўмысна чыніць благое, ненавісны.
- Невукі спадкуюць дурасьць, а разумных увенчваюць веды.
- Схіляцца ліхія перад добрымі, і бязбожныя — каля варот праведніка.
- Беднага ненавідзіць, бывае, нават блізкі яго, а ў багатага многа сяброў.
- Хто пагарджае блізкім сваім, той грэшыць; а мілажальны да бедных, той шчасны.
- Ці не памыляюцца тыя, што намышляюць ліхое? Мілажаль і вернасьць у тых, што намышляюць добрае.
- Ад усякае працы ёсьць прыбытак, а ад пустаслоўя толькі пахіба.
- Вянок мудрых — багацьце іхняе, а дурасьць невукаў дурасьць і ёсьць.
- Верны сьведка ратуе душы, а ілжывы нагаворвае шмат ілжы.
- У страху перад Госпадам — надзея цьвёрдая, і сынам сваім Ён прыстанішча.
- Страх Гасподні — крыніца жыцьця, што аддаляе ад сетак сьмерці.
- У мностве народу — веліч цара, а пры малалюдзтве — бяда ўладару.
- У цярплівага чалавека багата розуму, а ў палкага многа дурасьці.
- Ціхмянае сэрца — жыцьцё целу, а зайздрасьць — гнілізна касьцям.
- Хто ўціскае беднага, той ганіць Творцу яго; а хто шануе Яго, той творыць дабро беднаму.
- За ліха сваё бязбожны будзе адкінуты, а праведны і пры сьмерці сваёй мае надзею.
- Мудрасьць у сэрцы ў разумнага, і сярод неразумных яна адкрываецца.
- Праведнасьць узвышае народ, а беззаконьне — ганьба народаў.
- Ласка царова — рабу разумнаму, а гнеў цара — супроць таго, хто ганьбіць яго.
|
Выбор перевода и языка
|
Біблія