Св. Евангелие от Луки, rozdział 1
- Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas,
- tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa.
- Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu,
- abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono.
- Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta.
- Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich.
- Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś byli już posunięci w latach.
- Kiedy w wyznaczonej dla swego oddziału kolei pełnił służbę kapłańską przed Bogiem,
- jemu zgodnie ze zwyczajem kapłańskim przypadł los, żeby wejść do przybytku Pańskiego i złożyć ofiarę kadzenia.
- A cały lud modlił się na zewnątrz w czasie kadzenia.
- Naraz ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia.
- Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego.
- Lecz anioł rzekł do niego: Nie bój się Zachariasz! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan.
- Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu z jego narodzenia cieszyć się będzie.
- Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym.
- Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, Boga ich;
- on sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych — do usposobienia sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały.
- Na to rzekł Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo ja jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku.
- Odpowiedział mu anioł: Ja jestem Gabriel, który stoję przed Bogiem. A zostałem posłany, aby mówić z tobą i oznajmić ci tę wieść radosną.
- A oto będziesz niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim słowom, które się spełnią w swoim czasie.
- Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w przybytku.
- Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić, i zrozumieli, że miał widzenie w przybytku. On zaś dawał im znaki i pozostał niemy.
- A gdy upłynęły dni jego posługi kapłańskiej, powrócił do swego domu.
- Potem żona jego, Elżbieta, poczęła i pozostawała w ukryciu przez pięć miesięcy.
- Tak uczynił mi Pan — mówiła — wówczas, kiedy wejrzał łaskawie i zdjął ze mnie hańbę w oczach ludzi.
- W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret,
- do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
- Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, ‹błogosławiona jesteś między niewiastami›.
- Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
- Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.
- Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus.
- Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida.
- Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca.
- Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?
- Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.
- A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną.
- Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego.
- Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł.
- W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy.
- Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
- Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę.
- Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona.
- A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?
- Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.
- Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana.
- Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana,
- i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
- Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia,
- gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię —
- a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją.
- On przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.
- Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.
- Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.
- Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje —
- jak przyobiecał naszym ojcom — na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki.
- Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
- Dla Elżbiety zaś nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna.
- Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem.
- Łsmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza.
- Jednakże matka jego odpowiedziała: Nie, lecz ma otrzymać imię Jan.
- Odrzekli jej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię.
- Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać.
- On zażądał tabliczki i napisał: Jan będzie mu na imię. I wszyscy się dziwili.
- A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga.
- I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło.
- A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: Kimże będzie to dziecię? Bo istotnie ręka Pańska była z nim.
- Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc:
- Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go,
- i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida:
- jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych proroków,
- że nas wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
- że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte Przymierze —
- na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi, że nam użyczy tego,
- iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani bez lęku służyć Mu będziemy
- w pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze.
- A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi;
- Jego ludowi dasz poznać zbawienie [co się dokona] przez odpuszczenie mu grzechów,
- dzięki litości serdecznej Boga naszego. Przez nią z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi,
- by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju.
- Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem, a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.
|
Выбор перевода и языка
|