Вторая книга Царств, rozdział 23
- Oto ostatnie słowa Dawida. Wyrocznia Dawida, syna Jessego, wyrocznia człowieka wyniesionego wysoko, pomazańca Boga Jakubowego, śpiewaka psalmów Izraela:
- Duch Pański mówi przez mnie i Jego słowo jest na moim języku.
- Bóg Jakuba przemówił, mówił do mnie On — Skała Izraela. Kto sprawiedliwie rządzi człowiekiem, kto rządzi w Bożej bojaźni,
- jest jak światło poranka, kiedy wschodzi słońce, bezchmurnego poranka, co uperla po deszczu ruń ziemi.
- Czy nie podobnie postępuje Bóg z moim domem? Albowiem przymierze wieczne zawarł ze mną, we wszystkim ustalone i zabezpieczone. Czyż nie da rozwoju temu, co mi do zbawienia służy, i każdemu pragnieniu?
- Ludzie źli są jak ciernie precz wyrzucane, których się ręką nie bierze.
- Kto zaś je musi dotknąć, chwyta za żelazo lub drzewce dzidy. I w ogniu doszczętnie się spalają…
- Oto są imiona bohaterów Dawidowych: Iszbaal Chakmonita, przywódca trzech, ten właśnie, który wymachiwał włócznią nad ośmiuset w jednym spotkaniu.
- Po nim jest Eleazar, syn Dodo, Achochita — jeden z trzech bohaterów. Był on z Dawidem w Pas-Dammim, gdy Filistyni urągali zgromadzeni do bitwy. Kiedy Izraelici zaczęli się cofać,
- on wtedy powstał i bił się z Filistynami, dopóki nie omdlała mu ręka i przywarła do miecza. W tym dniu właśnie Pan sprawił wielkie zwycięstwo. Wojsko wróciło tylko po to, by zabrać łupy.
- Po nim jest Szamma, syn Agego z Hararu. Pewnego razu zebrali się Filistyni w Lechi. Była tam działka pola pełna soczewicy. Kiedy wojsko uciekało przed Filistynami,
- on pozostał na środku działki, oswobodził ją i pobił Filistynów. Pan sprawił wtedy wielkie zwycięstwo.
- Owi trzej spośród trzydziestu zeszli po skale i przybyli do Dawida do jaskini Adullam, podczas gdy oddział Filistynów rozbił obóz w dolinie Refaim.
- Dawid był wtedy w twierdzy, a załoga filistyńska była wtedy w Betlejem.
- Dawid poczuł pragnienie i rzekł: Kto mi da się napić wody z betlejemskiej studni, która jest przy bramie?
- Przedarli się wtedy ci trzej bohaterowie przez obóz filistyński i zaczerpnęli wody ze studni betlejemskiej, która jest przy bramie. Zabrali ją z sobą i przynieśli Dawidowi. On jednak pić jej nie chciał, lecz wylał ją w ofierze dla Pana.
- Powiedział: Niech mnie Pan strzeże od uczynienia tej rzeczy! Czyż mam pić krew ludzi, którzy z narażeniem życia podjęli tę wyprawę? I nie chciał jej pić. Tego dokonali ci trzej bohaterowie.
- Abiszaj, brat Joaba, syn Serui, był przywódcą trzydziestu. Wymachiwał on włócznią nad trzystu zabitymi i zażywał sławy u trzydziestu.
- Bardziej od trzydziestu był poważany i był ich dowódcą, lecz nie dorównywał owym trzem.
- Benajasz, syn Jojady z Kabseel, był mężem walecznym, wielkim w czynach. Pobił on [dwóch synów] Ariela z Moabu. On też zszedł do cysterny i zabił w niej lwa w dzień, gdy była śnieżyca.
- Zabił on także Egipcjanina ogromnego wzrostu. Egipcjanin trzymał w ręku dzidę, podczas gdy on poszedł na niego z kijem. Wyrwawszy dzidę z ręki Egipcjanina, zabił go jego własną dzidą.
- Tego dokonał Benajasz, syn Jojady. Miał on sławę wśród trzydziestu bohaterów.
- Był on bardziej poważany niż trzydziestu, lecz nie dorównywał owym trzem. Dawid postawił go na czele swojej straży przybocznej.
- Do tych trzydziestu należał również Asahel, brat Joaba Elchanan, syn Dodo z Betlejem,
- Szamma z Charod, Elika z Charod,
- Cheles Peletyta, Ira, syn Ikkesza z Tekoa,
- Abiezer z Anatot, Sibbekaj z Chuszy,
- Salmon z Achoach, Maheraj z Netofy,
- Cheleb, syn Baany z Netofy, Ittaj, syn Ribaja z Gibea, z potomków Beniamina,
- Benajasz z Pireatonu, Hiddaj z Potoków Gaasz,
- Abi-Albon z Araby, Azmawet z Bachurim,
- Eliachba z Szaalbim, Jaszen, syn Jonatana,
- Szamma z Hararu, Achiam, syn Szarara z Araru,
- Elifelet, syn Achasbaja z Bet-Maaka, Eliam, syn Achitofela z Gilo,
- Chesrau z Karmelu, Paaraj z Arabu,
- Jigeal, syn Natana z Soby, Bani z Gad,
- Selek Ammonita, Nachraj z Beerot, obaj giermkowie Joaba, syna Serui,
- Ira z Jattir, Gereb z Jattir,
- Uriasz Chetyta. Razem trzydziestu siedmiu.
|
Выбор перевода и языка
|