Притчи, rozdział 12
- Kto napomnienie lubi, kocha mądrość, kto nagan nie znosi, jest głupi.
- Dobry znajdzie łaskę u Pana, człowiek o złych zamiarach — potępienie.
- Nieprawością nikt się nie utwierdzi, a korzeń prawych się nie poruszy.
- Koroną męża jest dzielna żona, a próchnicą jego kości — bezwstydna.
- Sprawiedliwych zamiary uczciwe, zamysły nieprawych podstępne.
- Słowa niewiernych — zasadzką na cichych, usta rzetelnych są dla nich ratunkiem.
- Powaleni nieprawi — przepadli, a stoi dom sprawiedliwych.
- Doznaje pochwał człowiek za rozwagę, przewrotny będzie w pogardzie.
- Lepiej być prostym, ale mieć pracę, niż pysznić się nie mając chleba.
- Prawy uznaje potrzeby swych bydląt, a serce nieprawych okrutne.
- Kto ziemię uprawia, nasyci się chlebem, kto ściga ułudy — z rozumu obrany.
- Występny w złu szuka ostoi, sprawiedliwych korzeń jest bezpieczny.
- Z winy swych ust nieprawy w potrzasku, mąż prawy uniknie nieszczęścia.
- Każdy się syci owocem swych ust, czyn rąk człowieka odda mu zapłatę.
- Głupi uważa swą drogę za słuszną, ale rozważny posłucha rady.
- Głupi swój gniew objawia od razu, roztropny ukryje obelgę.
- Prawdomówny mówi, co słuszne, a świadek fałszywy — oszustwo.
- Nierozważnie mówić — to ranić jak mieczem, a język mądrych — lekarstwem.
- Prawdomówny język trwa wieki, a chwilkę — język kłamliwy.
- W sercu knujących zło — podstęp, u doradzających pokój — radość.
- Nie spotka zło żyjących uczciwie, ale u grzesznych pełno nieszczęścia.
- Wstrętne dla Pana są usta kłamliwe, lecz w prawdomównych ma upodobanie.
- Rozumny swą wiedzę ukrywa, serce niemądrych głosi głupotę.
- Ręka gorliwych zdobędzie władzę, a leń pracować musi pod batem.
- Smutek przygnębia serce człowieka, rozwesela je dobre słowo.
- Sprawiedliwy od innych szczęśliwszy, droga niewiernych prowadzi do zguby.
- Lenistwo nie złowi zwierzyny, ludzka pilność — cennym bogactwem.
- Na drodze prawości jest życie, kroczenie po niej jest nieśmiertelnością.
|
Выбор перевода и языка
|