 Zebur, mezmur 79
- Ey Tanrı, uluslar senin yurduna saldırdı,Kutsal tapınağını kirletti,Yeruşalimi taş yığınına çevirdi.
- Kullarının ölülerini yem olarak yırtıcı kuşlara,Sadık kullarının etini yabanıl hayvanlara verdiler.
- Kanlarını su gibi akıttılar Yeruşalimin çevresine,Onları gömecek kimse yok.
- Komşularımıza yüzkarası,Çevremizdekilere eğlence ve oyuncak olduk.
- Ne zamana dek, ya RAB?Sonsuza dek mi sürecek öfken,Alev gibi yanan kıskançlığın?
- Öfkeni seni tanımayan ulusların,Adını anmayan ülkelerin üzerine dök.
- Çünkü onlar Yakup soyunu yiyip bitirdiler,Yurdunu viraneye çevirdiler.
- Atalarımızın suçlarını artık önümüze sürme,Sevecenliğini hemen göster bize,Çünkü tükendikçe tükendik.
- Yardım et bize yüce adın uğruna, ey bizi kurtaran Tanrı,Kurtar bizi adın uğruna, bağışla günahlarımızı!
- Niçin uluslar, «Nerede onların Tanrısı?» diye konuşsun,Kullarının dökülen kanının öcünü alacağını bilsinler,Gözlerimizle bunu görelim!
- Tutsakların iniltisi senin katına erişsin,Koru büyük gücünle ölüme mahkûm olanları.
- Komşularımızın sana ettikleri hakaretiYedi kat iade et bağırlarına, ya Rab!
- Bizler, kendi halkın, otlağının koyunlarıSonsuza dek şükredeceğiz sana,Kuşaklar boyunca övgülerini dilimizden düşürmeyeceğiz.
|
Выбор перевода и языка
|
İncil